Effe vooruitblikken

Ik heb een paar fijne dagen in het vooruitzicht!
Morgen ga ik naar de Présoirée, een soort uit z'n voegen gebarsten after work party in de Lotto Arena. Ik ben uitgenodigd door de Flair (waar we elk jaar mee samen werken voor de Flair Shopping Day) en wil wel eens zien wat dat geeft. Je moet voor 21u toekomen en 't is om middernacht weer afgelopen. Ideaal voor mijn bioritme en nachtrust dus :-) Vandaag kreeg ik de dresscode nog doorgemaild: no t-shirts. Sjieke bedoening dus!

Donderdagavond gaan we met enkele Donna-collega's naar de uitreiking van de BEA-Awards (de Benelux Event Awards). Het eventbureau dat voor ons vorige zomer ons zomerevent Donna's D-Day heeft uitgewerkt (UC Belgium) is met D-Day genomineerd voor de BEA-Award. Als je die wint, betekent dat dat je het beste evenement van 2007 hebt georganiseerd. Als ze dat winnen, is dat uiteraard ook super nieuws voor ons. Spannend!!! De festiviteiten vinden plaats in de Sky hall van Brussels Airport. Daar ben ik nog nooit geweest. Ik kijk er alvast heel erg naar uit!

En vrijdag en maandag heb ik vakantie én leuke plannen!

What more can you want?

Happy Together

Ik ging vorige maandag naar een persvisie van "Linkeroever", een film die eind maart bij ons in de bioscoop komt. Daar raakte ik aan de praat met een journalist van De Standaard. Hij vroeg of ik "Happy Together" al gezien had, een nieuwe Vlaamse film van Geoffrey Enthoven. Neen dus, maar ik ging toevallig 2 dagen later wel naar de première. Meneer Standaard vond 'm alvast geweldig en de regisseur de beste die Vlaanderen de laatste jaren had voortgebracht. Dat beloofde!


Ik vol verwachting dus samen met S woensdag naar de première in Metropolis. Same as usual: rode loper, sterlegging in de hal door cast & crew, inleiding door een bekende mens (in dit geval Francesca Vanthielen), véél BV's in de zaal (achter mij b.v. Ides Meire, de 'zoon' in Katarakt), en toen startte de film. Wat een teleurstelling!!! Compleet ongeloofwaardig en door sommige acteurs ook slecht geacteerd! Was dat nu de film waar die journalist zo over in de wolken was??? Van iemand die voor De Standaard schrijft verwachtte ik toch wel een andere analyse.

Soit, na de film kwamen we in de zaal waar de receptie plaats vond 2 collega's tegen (1 van de 2 is ook filmjournalist). Die vonden er allebei ook maar niks aan. Oef! Dan lag het toch niet aan ons. Later ontdekten we dat de meningen nogal verdeeld waren. Gelukkig maar voor de makers, want slechte kritiek is nooit leuk...

2 slachtoffers so far

Ze zitten dus in onze slaapkamer, de muizen. 2 nachten achter elkaar hebben we er een kunnen vangen. De eerste nacht kroop er één in de kruimeldief die de kinderen op onze kamer hadden achter gelaten (en kruimels, dat lusten muizen dus blijkbaar graag), en toen heeft S, de koelbloedige ridder, een uur geduld gehad om le moment suprême af te wachten waarop hij een blad voor het teutje van de kruimeldief kon schuiven waardoor het beest gevangen zat. Hij heeft ze door het badkamerraam een kans op een tweede leven gegeven (al weet ik niet of die beesten een val van op een eerste verdieping altijd overleven, maar soit).
De tweede nacht werden we wakker van een dichtslaande val en een naspartelend beestje. Effe zielig, dat wel, maar anders krijg je ze toch niet weg. Slachtoffer 2 ligt nu nog in onze kamer op mij te wachten, want het is mijn fijne taak om haar te begraven in de vuilbak. Jakkes!

Een monster in huis!

Enkele dagen geleden kwam ik thuis na een vergadering van het oudercomité, en bij het buiten gaan zei de babysit geheel op haar gemak: oh ja, ik denk dat er een kat in jullie huis zit. Pardon?? Ik zei dat het wel een muis zou zijn, want daar hebben we er een paar van zitten (de muizenvallen hebben helaas hun werk nog niet gedaan).
Neenee, zei ze. Het was groter, 'zoiets ongeveer', en ze wees een hoogte van 20 cm aan. 'Ik heb het niet heel goed gezien want ik was half in slaap maar zag het beest vanuit mijn ooghoek over de leuning van de zetel lopen', zei ze nog. En toen ging ze weg.
Ik durfde bijna niet meer te bewegen. Een kat die gevangen zit in een huis dat ze niet kent... of misschien was het wel een rat??? In mijn fantasie bespringen die je, en ze krabben je ogen uit! Ik meteen op mijn kousenvoeten naar boven, gaan checken in de kinderkamers. Niks te vinden, en dus de deuren maar goed dicht gedaan. Toen ik het licht van de badkamer aan deed, hoorde in geritsel! Ik durfde niet te gaan kijken, maar ben terug naar beneden gespurt en ben met mijn benen opgetrokken in de zetel gekropen. Meteen naar S gebeld die gaan sporten was: je moet NU naar huis komen want er zit een beest boven!
Hij heeft het hele huis uitgekamd en niks gevonden...
We denken dat het toch een muis was, want halfslapende ooghoeken, die kunnen de dingen al eens uitvergroten.

Bye bye kluis, hello nieuwe website

De Donna-kluis werd vandaag voor de tweede keer gekraakt, en daarmee is er een einde gekomen aan de actie waarmee we de vernieuwde Donna gelanceerd hebben. 't Was spannend, en we hadden zo'n voorgevoel dat het voor morgen of overmorgen zou zijn, maar vanmiddag was het dus toch al zo ver. De winnares was een echte Donnaluisteraar. Dat vinden wij uiteraard fijn, want het had, toen de kluis bijvoorbeeld in Brugge stond, even goed een Japanse toerist kunnen zijn die de juiste code intoetste ;-)
En we hadden het op onze persconferentie aangekondigd: nadat de Kraak de Kluis-actie afgelopen zou zijn, zouden we onze nieuwe website lanceren. Morgen om 8u is het zo ver: dan gaat de nieuwe http://www.donna.be/online! Veel uitgebreider en veel interactiever. Hopelijk wordt ie ook gesmaakt. Laat maar weten wat je ervan vindt!

SaSa LOS

Beter bekend als: Steracteur Sterartiest Live On Stage. Vorige vrijdag was het zo ver in de Lotto Arena. Ik was niet van plan er naartoe te gaan, maar collega A had plots 2 VIP-kaartjes over, en dus heb ik meteen naar vriendin V gebeld, die absoluut veel zin had om mee te gaan!

We moesten langs de ingang Suites naar binnen gaan. Ik was nog nooit in de Lotto Arena geweest en we vonden die Suites nergens, dus wij met onze tickets langs de gewone ingang binnen. Daar moesten we eerst 5 mensen die daar aan het werk waren aanspreken voor we iemand tegen kwamen die wist dat we terug naar buiten moesten om 50 meter verder langs een andere ingang naar binnen te gaan. Daar stond 'suites' heel duidelijk boven de deur ;-)

We moesten ons aanmelden om een VIP-bandje te krijgen, en dat moest ik er zelf bij vertellen want de host wist duidelijk niet wat van hem verwacht werd, en toen hingen we onze jassen in de vestiaire. Er was geen doorgang van de ingang Suites naar de zaal, dus moesten we - zonder jas! - terug naar buiten om langs de andere ingang weer naar binnen te gaan ('t was 3 graden ofzo). De jassen zouden ze tijdens de show naar de backstage brengen, waar de afterparty gepland was. Mmm, redelijk amateuristisch allemaal eigenlijk. Maar bon, we waren net op tijd binnen!

Toen de show begon schrok ik wel een beetje: geen decor (enkel zwarte doeken) en geen videoschermen, dus de gezichten van de steracteurs kon je niet zien. Ik kreeg de indruk dat het allemaal niet veel mocht kosten. De eerste 2 nummers zaten ook niet helemaal goed. Wellicht moesten de vedetten wennen aan de grote zaal met veel publiek.

Enfin, om een lang verhaal kort te maken: vanaf het derde nummer kwam de sfeer er goed in. Het werd zelfs een geweldige show, met alle hoogtepunten uit het televisieprogramma, met een hele goeie opbouw en de juiste aandacht voor de finalisten die het verst waren geraakt in de wedstrijd, en the one and only Stan Van Samang natuurlijk (foto: VRTFansite).

We hebben er volop van genoten! Na de show was er nog een drink in de backstage, maar daar zijn we niet zo lang meer gebleven. 't Was fijn, 't was goed. Volgend jaar opnieuw!