Studio 54

Ik ben zaterdag voor de derde keer naar Studio 54 geweest. Ik had er erg naar uitgekeken en was er helemaal klaar voor!

Ik had al gehoord dat de Dolly Dots er zouden komen optreden, dus die wilde ik absoluut wel zien. En ik had ook zo'n vermoeden dat het wel eens mijn laatste Studio 54 als VIP zou kunnen zijn, aangezien Donna er volgend jaar niet meer is en het nog maar de vraag is of de nieuwe radiozender mediapartner wordt van het evenement. En of ik er dan in dat geval ook nog tickets voor te pakken zou krijgen...

Ik was er zo iets na 10 uur 's avonds, en in de Donnaloge was ik nummer 9 van de 150 genodigden die verwacht werden. 141 to go dus... Qua ambiance was het in het begin dus niet al te geweldig. Het duurde dit jaar ook erg lang voor er iets in beweging kwam, en eigenlijk is het nooit helemaal los gebarsten. Ik had het gevoel dat de muziekmix dit jaar minder goed was dan anders. Te weinig bekende nummers, en als er al een bekend nummer passeerde, volgde nadien weer een onbekend deuntje waarop het moeilijker dansen was.

Ik had in Anneleen Liégeois mijn 'partner in crime' gevonden: zij wilde ook alleen maar volledig uit de bol gaan, maar we merkten allebei dat het moeilijker ging dan de andere jaren.

Om 2u traden de Dolly Dots op, en ik ben heel blij dat ik die nog gezien heb (was écht wel tof!), maar nadien had ik gezien en ben ik vertrokken. Al strompelend, want mijn hoge hakken deden intussen ontzettend veel pijn. Gelukkig had ik mij daarop voorzien en had ik andere schoenen mee in de auto. Ervaring hè, haha!