Afscheid

Vrijdag heeft Kevin Donna verlaten. Hij heeft er precies 10 jaar gewerkt. Ik zal in december 2007 10 jaar bij Donna zitten, dus onze carrières hebben min of meer gelijk gelopen. We hebben allebei gepresenteerd, redactiewerk gedaan en zijn na enkele jaren producer geworden, en we zijn altijd hele goeie collega's geweest.
Ik wist zo ongeveer een week dat hij ons zou verlaten, dus de schok was vrijdag iets minder groot, maar toch... Als het moment daar is, is het toch slikken en doet het pijn. Je weet dat je elkaar vanaf nu veel minder gaat zien, en dat je, als je elkaar ziet, een pak dingen niet meer kunt vertellen omdat je concurrenten zult zijn. Je hoopt dat het contact niet verwatert, maar dat doet het toch.
Afscheid nemen went, zeggen ze, maar dan toch maar in sommige gevallen: als de band die je had niet zo hecht was, of als er verschillende mensen op korte tijd vertrekken. Dan denk je ach, deze kan er ook nog wel bij. Nu was het weer bijna een jaar geleden (toen vertrok Leen). Toen viel ik compleet uit de lucht, nu had ik het zien aankomen.
Kevin grijpt een kans die zo mooi was dat hij die niet kon laten schieten. En als je al 10 jaar op dezelfde plek werkt kan ik mij voorstellen dat je wel eens iets anders wil. Hopelijk voor hem is het gras echt groener aan de andere kant. En als het niet zo is, dan hoeft hij later tenminste nooit spijt te hebben dat hij het niet heeft geprobeerd.
Kevin, ik hoop dat je je geweldig amuseert en dat je loon de moeite is om er ons voor achter te laten ;-) Veel plezier!!!

Kleine lettertjes

Ze zeggen dat je nooit mag vergeten de kleine lettertjes te lezen hè. En het klopt. Bij de aftiteling van de film Ben X meer dan ooit, want... mijn naam staat ertussen!
Ik had het zelf niet gezien trouwens, maar een collega die ook in de zaal zat wel: achteraan in de grote lap namen onder het titeltje 'met dank aan' (of zoiets): daar kan je mij vinden als je heel snel kunt lezen en heel goed kijkt.
Ik vond het super! Ik had onlangs nog bij een andere aftiteling gedacht dat het leuk moet zijn als je eigen naam daar ergens tussen staat, en zie nu! De reden waarom ik erbij sta is dat ik de besprekingen/onderhandelingen heb gedaan voor Donna als mediapartner van de film. Binnenkort doen we zo ook Vermist, de nieuwe film van Jan Verheyen die eind oktober in de zalen komt. Geen idee of ze mij dan opnieuw op de aftiteling gaan zetten, maar deze keer ga ik toch eens heel goed zoeken :-)

Zere voeten, nieuwe kennissen en heel veel fun

Zaterdag stond het Antwerpse Sportpaleis op z'n kop voor de jaarlijkse Studio 54 party. Dit jaar was de Donna-loge 1,5 keer groter dan vorig jaar, dus konden we extra veel volk uitnodigen. Great!
De voorbije week waren we met alle collega's die ernaartoe gingen op zoek naar de perfecte outfit. Vorig jaar had ik mijn goesting gevonden tussen de kleren uit het kostuumfonds van de VRT, maar dit jaar zat er niks tussen... Ikke dus vrijdagavond nog in een wervelwind door Wijnegem Shopping Center gevlogen (ik had exact anderhalf uur de tijd om nog een disco-pakje te vinden), en bij New Look heb ik gevonden wat ik zocht: een zwart glittertopje, dat ik boven een nieuwe zwarte broek met olifantenpijpen kon dragen. Met mijn laarzen met hakken van 8 cm zag ik dat helemaal zitten!
Zaterdagavond trok ik tegen 22u naar het Sportpaleis. De parking die we nu toegewezen hadden gekregen lag vlak naast the place to be. Jammer, want daardoor moesten we wandelen naar de ingang! Vorig jaar stond ik op een parking die een stuk verder lag, en toen werd ik per limo gebracht: zo krijg je de sfeer er wel meteen in!
Enfin, toen ik uitstapte, kwamen 2 andere collega's ook net aan. Alain zag er hilarisch uit: een rood glitterpak met een kraag van kerstlichtjes-op-batterijen. En hij had nog reserve-batterijen bij ook, om lichtgevend de volgende ochtend te halen, hahaha! Op de rode loper werd hij dan ook uitgebreid gefotografeerd.
Het duurde langer dan vorig jaar voor onze loge goed vol zat, waardoor de ambiance ietsje trager op gang kwam dan toen, maar tegen middernacht zat de sfeer er goed in (al kunnen de sloten champagne daarbij ook wel een beetje geholpen hebben). Ik kende bijna iedereen, dus dat was heel fijn, en er waren ook een aantal BV's: Natalia, Kate Ryan, Geena Lisa, Timo Descamps, Kobe Van Herweghen, Dirk Bikkembergs, Dorien en Ella Leyers, enz. Kate Ryan droeg een minuscuul zilveren jurkje tot net onder haar kont. Als ze haar armen omhoog zou doen, zou je haar ondergoed kunnen zien. Maar dat heeft ze dus niet gedaan... :-)
Ik heb er ook nieuwe mensen leren kennen. Ruben bijvoorbeeld. Een regisseur bij televisie waarover ik al vaak had horen stoefen en die ik geregeld in de koffiekamer tegen kom, maar die ik nog niet persoonlijk kende. Hij zei dat hij mijn blog wel eens las, en zo zijn we aan de praat geraakt. Over koetjes en kalfjes enzo. Sympathieke kerel!
Om 2u30 moest ik het opgeven: de vermoeidheid en mijn te hoge hakken deden mij de das om. Ik heb mij nog sierlijk (hoop ik) voort bewogen tot net buiten het Sportpaleis, maar eens buiten lukte het niet meer. Al strompelend ben ik tot aan mijn auto geraakt, waar ik godzijdank comfortabelere schoenen had liggen om de rit naar huis te maken.
We zijn nu 2 dagen verder. Mijn voeten voel ik al lang niet meer, maar mijn bed... dat lonkt!

première Ben X

Donderdag ging Ben X in première in Metropolis Antwerpen. De film heeft in Montréal op het filmfestival de 3 hoofdprijzen weggekaapt, is geselecteerd voor verschillende andere festivals én is de Belgische inzending voor de oscars. Het kon niet anders dan dat de verwachtingen voor de Belgische première zeer hoog waren.
Ik ben er met vriendin V naartoe geweest, die er door alle commotie erg naar uitkeek. Ik had de film al een maand of 3 geleden gezien en was er toen compleet ondersteboven van (zie post 'nieuwe film' van 3 juni), maar ik vroeg mij nu wel af of ik nog eens even geboeid de volledige film zou kunnen uitzitten. Gelukkig was dat wel het geval. De hele zaal trouwens, want Nic Balthazar en zijn ploeg kregen een staande ovatie na de film! Hij was zelf trouwens uitzinnig van vreugde en bedankte iedereen die ook maar van ver of dichtbij met de film te maken had. Ontroerend!
Na de film was er nog een receptie in de alweer veel te snel overvolle en hete Hollywoodzaal onder in Metropolis (airco zou daar echt geen overbodige luxe zijn!), maar gek genoeg was dat niet veel meer dan een drankje en een chipje. Soit, ik was in fijn gezelschap en ben nog een paar mensen tegengekomen die ik kende, dus 't was fijn!
En voor wie hem nog niet gezien heeft: ga alsjeblieft kijken!!!!!!!

Trop is teveel, maar wel lekker :-)

Ik ga graag op restaurant, dat had ik hier al eens eerder geschreven, maar de voorbije week heb ik misschien wat overdreven. Een overzicht:
- maandag: geen eten in de koelkast, dus babysit opgetrommeld en gaan dineren in Little Buddha op 't Zuid in Antwerpen. Héérlijk!!! Ze hebben het daar trouwens heringericht: nu met paarse pluchen zetels (zie foto).
- woensdagochtend: persconferentie van Cirque du Soleil om de nieuwe show Varekai voor te stellen, om 10u in l'Entrepot du Congo op de Vlaamse Kaai in Antwerpen, mét brunch: heel lekker, maar de tafels stonden zo dicht bijeen dat je, eens je zat, niet meer kon bewegen.
- woensdagavond: genoeg eten in huis, maar grootouders die kindjes kwamen afzetten en in één moeite door met z'n allen op restaurant in de plaatselijke taverne wilden. Heerlijke mosselen!
- donderdagmiddag: werklunch met mijn baas en de bazin van Sony Pictures, om toekomstige samenwerkingen op filmvlak te bespreken (voor- en hoofdgerecht in Le Pirate; ik was er al eerder geweest, maar dit keer was 't niet zo lekker als toen. Misschien van kok veranderd?).
- donderdagavond: diner met vriendin V in "Verven en Borstels" in Berchem (we testen zo ongeveer elke maand een nieuw restaurant uit): zeer geslaagd, al begon ik eraan terwijl ik mijn lunch nog aan het verteren was.
- donderdagnacht: wakker geworden van een overladen maag. Gelukkig ging het vanzelf weer over.
- vrijdagavond: naar de Caramba in Vilvoorde met collega Ann en vriendin Sara om vooral veel bij te kletsen: op eet- en kletsvlak een schot in de roos!
- weekend: normaal, hallelujah!
- vanmiddag: etentje met collega's van Donna en Var (onze reclameregie) om elkaar nog beter te leren kennen.
- vanavond: vasten. Oef!

Katja heeft een winkel

Gisterenavond vond in Sint-Denijs-Westrem de feestelijke opening plaats van de kledingwinkel van Katja Retsin en haar schoonzus Babs. Ik daar naartoe met Sara, die zelf ook in de kledingsector werkt en dus ook erg geïnteresseerd was. We werden om 20u verwacht, en een half uur later was er een modeshow voorzien. We konden al van ver zien waar we moesten zijn, aan de roze loper die van de nog gesloten winkel over de straat tot aan een grote partytent aan de overkant van de straat liep. De pers en de cameraploegen waren overvloedig aanwezig, net als de BV's: Goedele Liekens, Geena Lisa, Joyce De Troch, Tess Goossens, Thomas Vanderveken, Martine Jonckheere, Martine Prenen, enz.

En toen was le moment suprême aangebroken: de modeshow, ingeleid door Katja zelf uiteraard (in een prachtig rood broekpak), die zei dat ze 't bestierf van de zenuwen, ook al was het haar niet aan te zien. Het eerste model dat de catwalk op liep was al meteen waauw: Veronique De Cock in een prachtige outfit. Nadien liepen ook nog Brigitta Callens, Valerie De Booser en Sandra Joine naast enkele minder bekende modellen de catwalk op en af, de ene outfit nog mooier dan de andere. Dit was echt volledig mijn smaak. Als mijn kleerkast vol van dit soort kleren zou hangen... dat zou nog eens wat zijn!

Na de modeshow kon iedereen die dat wilde een glas drinken of een kijkje gaan nemen in de winkel, wat wij meteen hebben gedaan in de hoop zo de grote massa voor te zijn. De winkel liep helaas in no time overvol. Het was niet evident om in die massa de stukken terug te vinden die je per se wilde passen, maar 't is toch gelukt. Resultaat: 1 t-shirt, 1 broek en 1 paar laarzen met de hoogste hak die ik totnutoe ooit gedragen heb (ik schat 8 cm). Maar ik ben er al een hele dag op overeind gebleven! Na het shoppen zijn we nog een glas gaan drinken in het fijne gezelschap van o.a. ex-collega's Jan, Sofie en Kristof, en nadien moe maar zeer voldaan weer naar huis.

(foto: met dank aan de Showbizzsite)

Favorietjes

Er zijn zo van die nummers waar je een hele dag op kunt wachten in de hoop dat ze toch nog eens een keertje gedraaid worden op je favoriete radio, omdat ze je vrolijk en gelukkig maken of net heel erg raken.
Momenteel heb ik er zelf zo 4 op mijn lijstje staan: voor de vrolijkheid zijn dat Relax van Mika, Shine van Booty Luv, voor het geluk is dat Hey There Delilah van Plain White T's en voor de geweldige groove The Way I Are van Timbaland.
De nieuwe single van Britney Spears klinkt trouwens ook niet slecht! Nog niet uitgebracht in België, maar... leve YouTube!

Laundry Day

Het was een goedgevulde dag gisteren: in de namiddag naar het 'oogstfeest' van vrienden die elk jaar een varken slachten en dan een feest geven voor familie, buren en vrienden (heel gezellig!), en 's avonds naar Laundry Day op het Eilandje in Antwerpen. We waren vorig jaar ook geweest, en toen vond ik het super, maar nu was het iets minder. Ook al omdat S zich niet goed voelde en eigenlijk liever in zijn zetel wou liggen. Op de main stage viel niet zo veel te beleven, dus wij al snel de VIP (van waar je wel een geweldig zicht had op het hoofdpodium) uit, om eens naar de andere podia te gaan kijken. De meeste muziek vond ik echt eentonig. Alleen het Wrangler-podium met hiphop en funk was tof. En het jump-podium natuurlijk. Ik zie die jumpende jongens zooo graag bezig! Ik heb een jump-CD gekregen op 't werk, en ik heb er eens naar proberen te luisteren in mijn auto, maar langer dan 20 seconden kon ik het echt niet volhouden. Op een wei met een menigte die compleet uit de bol gaat is dat anders. Daar is het pure fun! Bij het terugwandelen passeerden we nog langs de main stage waar Stijn op dat moment een live set aan het spelen en zingen was, maar dat was het toch ook niet echt. Volgend jaar hopelijk weer beter!

BBQ bij 18°C

2 maanden geleden was ie aangekondigd, en vrijdag was het zo ver: de BBQ van de VRT-promocel. Door het dooreenschudden van de VRT-structuur zitten de stemmen van Canvas, de omroepsters van één, de regisseurs en productie-assistenten van beide netten en alle mensen die iets te maken hebben met het maken van radio- en tv-spots in één grote 'cel' bijeen. En dat vroeg dus om een feestje. Jammer van het weer. Het aperitief kon nog net in de tuin, maar de rest was binnen te doen. Nu, ook al is een barbecue binnen niet hetzelfde als buiten, gezellig was het wel! En lekker ook! Het was de laatste keer dat we Lotte te zien kregen met bolle buik, want over 10 dagen moet ze bevallen. Het wordt een meisje, dat mochten we al weten, maar over de naam wilde ze absoluut niks kwijt! Krista, een andere stemcollega, moet zo nu ongeveer bevallen zijn, maar we hebben er nog niks over gehoord. In elk geval komt er binnenkort een nieuwe stem ons team versterken, want 2 man minder, dat scheelt een pak! De uitverkorene is Eva geworden, en ze werkt nu al voor Radio 2 Limburg.
Ik vraag mij trouwens af hoe lang Canvas nog met stemmen gaat werken om de programma's aan te kondigen. In januari komt er een restyling, en wie weet verdwijnt ons werk dan wel gewoon. Of wordt alles door 1 stem ingelezen ipv 7 nu. We zullen wel zien...