Zere voeten, nieuwe kennissen en heel veel fun

Zaterdag stond het Antwerpse Sportpaleis op z'n kop voor de jaarlijkse Studio 54 party. Dit jaar was de Donna-loge 1,5 keer groter dan vorig jaar, dus konden we extra veel volk uitnodigen. Great!
De voorbije week waren we met alle collega's die ernaartoe gingen op zoek naar de perfecte outfit. Vorig jaar had ik mijn goesting gevonden tussen de kleren uit het kostuumfonds van de VRT, maar dit jaar zat er niks tussen... Ikke dus vrijdagavond nog in een wervelwind door Wijnegem Shopping Center gevlogen (ik had exact anderhalf uur de tijd om nog een disco-pakje te vinden), en bij New Look heb ik gevonden wat ik zocht: een zwart glittertopje, dat ik boven een nieuwe zwarte broek met olifantenpijpen kon dragen. Met mijn laarzen met hakken van 8 cm zag ik dat helemaal zitten!
Zaterdagavond trok ik tegen 22u naar het Sportpaleis. De parking die we nu toegewezen hadden gekregen lag vlak naast the place to be. Jammer, want daardoor moesten we wandelen naar de ingang! Vorig jaar stond ik op een parking die een stuk verder lag, en toen werd ik per limo gebracht: zo krijg je de sfeer er wel meteen in!
Enfin, toen ik uitstapte, kwamen 2 andere collega's ook net aan. Alain zag er hilarisch uit: een rood glitterpak met een kraag van kerstlichtjes-op-batterijen. En hij had nog reserve-batterijen bij ook, om lichtgevend de volgende ochtend te halen, hahaha! Op de rode loper werd hij dan ook uitgebreid gefotografeerd.
Het duurde langer dan vorig jaar voor onze loge goed vol zat, waardoor de ambiance ietsje trager op gang kwam dan toen, maar tegen middernacht zat de sfeer er goed in (al kunnen de sloten champagne daarbij ook wel een beetje geholpen hebben). Ik kende bijna iedereen, dus dat was heel fijn, en er waren ook een aantal BV's: Natalia, Kate Ryan, Geena Lisa, Timo Descamps, Kobe Van Herweghen, Dirk Bikkembergs, Dorien en Ella Leyers, enz. Kate Ryan droeg een minuscuul zilveren jurkje tot net onder haar kont. Als ze haar armen omhoog zou doen, zou je haar ondergoed kunnen zien. Maar dat heeft ze dus niet gedaan... :-)
Ik heb er ook nieuwe mensen leren kennen. Ruben bijvoorbeeld. Een regisseur bij televisie waarover ik al vaak had horen stoefen en die ik geregeld in de koffiekamer tegen kom, maar die ik nog niet persoonlijk kende. Hij zei dat hij mijn blog wel eens las, en zo zijn we aan de praat geraakt. Over koetjes en kalfjes enzo. Sympathieke kerel!
Om 2u30 moest ik het opgeven: de vermoeidheid en mijn te hoge hakken deden mij de das om. Ik heb mij nog sierlijk (hoop ik) voort bewogen tot net buiten het Sportpaleis, maar eens buiten lukte het niet meer. Al strompelend ben ik tot aan mijn auto geraakt, waar ik godzijdank comfortabelere schoenen had liggen om de rit naar huis te maken.
We zijn nu 2 dagen verder. Mijn voeten voel ik al lang niet meer, maar mijn bed... dat lonkt!