't Is weer voorbij, die mooie vakantie
Een midweek in een Nederlands bungalowpark met de familie, 't kan deugd doen, en dat heeft het gedaan! Het is geen 5-sterrenhotel in de zuiderse zon, maar we hebben ons goed geamuseerd, en het werk was weer eventjes ver weg. Hoewel... het sms'je van collega Peter dat onze Valentijnsactie (met de kussende koppels die het 30 uur hebben volgehouden) een groot succes was en 2x het journaal heeft gehaald, was ook fijn om te lezen!
Woensdag, op Valentijn, zijn we er met z'n tweetjes eventjes tussenuit geknepen naar Antwerpen, voor de Diamond Games met Kim. Hoewel we ruim op tijd vertrokken waren (we wilden eerst nog aperitieven in de VIP), kwamen we maar net op tijd aan. Vlot kunnen doorrijden tot op 1 km van het Sportpaleis. En toen stonden we stil. Een half uur heeft die laatste 1000 meter geduurd. Frustrerend! Maar goed, we waren net op tijd om nog een stukje 'ode aan Kim Clijsters' van Clouseau te horen, en toen begon ze eraan. Onder een werkelijk daverend applaus kwam ze het veld opgelopen, staande ovatie en mexican wave inbegrepen. Het publiek ging compleet uit zijn dak. En wij zaten perfect: op de tweede rij! Volgens de schoonouders die vanuit de bungalow op tv volgden, kwamen we ook elke keer in beeld als de opslag aan onze kant van het terrein plaats vond.
De match was niet zo spannend: Kim sloeg op, en haar tegenstandster sloeg naast de bal. Het was zelfs zo erg dat de tegenstandster (sorry hoor, ben haar naam al kwijt) luid applaus kreeg toen ze die ene set binnen haalde! Na een uurtje was het afgelopen. Daarvoor hadden wij 2 uur in de auto gezeten... Gelukkig was er na een pauze (waarin we ons in geweldig fijn gezelschap van een StuBru-collega en zijn vriendin, én de man die ons uitgenodigd had in de VIP te goed hebben gedaan aan champagne en hapjes) nog een match: Safina tegen Krajicek. Dat was tenminste Tennis! We hebben de match helaas niet kunnen uitkijken omdat we toch op een fatsoenlijk uur terug wilden zijn in de bungalow, maar we hebben ervan genoten. Alleen die Kim Clijsters-pop die we aan het einde allemaal kregen hadden ze beter achterwege gelaten: zo'n gedrocht! Als ik Kim was, ik deed de makers ervan een proces aan. De voeten zijn trouwens al afgebroken.
Woensdag, op Valentijn, zijn we er met z'n tweetjes eventjes tussenuit geknepen naar Antwerpen, voor de Diamond Games met Kim. Hoewel we ruim op tijd vertrokken waren (we wilden eerst nog aperitieven in de VIP), kwamen we maar net op tijd aan. Vlot kunnen doorrijden tot op 1 km van het Sportpaleis. En toen stonden we stil. Een half uur heeft die laatste 1000 meter geduurd. Frustrerend! Maar goed, we waren net op tijd om nog een stukje 'ode aan Kim Clijsters' van Clouseau te horen, en toen begon ze eraan. Onder een werkelijk daverend applaus kwam ze het veld opgelopen, staande ovatie en mexican wave inbegrepen. Het publiek ging compleet uit zijn dak. En wij zaten perfect: op de tweede rij! Volgens de schoonouders die vanuit de bungalow op tv volgden, kwamen we ook elke keer in beeld als de opslag aan onze kant van het terrein plaats vond.
De match was niet zo spannend: Kim sloeg op, en haar tegenstandster sloeg naast de bal. Het was zelfs zo erg dat de tegenstandster (sorry hoor, ben haar naam al kwijt) luid applaus kreeg toen ze die ene set binnen haalde! Na een uurtje was het afgelopen. Daarvoor hadden wij 2 uur in de auto gezeten... Gelukkig was er na een pauze (waarin we ons in geweldig fijn gezelschap van een StuBru-collega en zijn vriendin, én de man die ons uitgenodigd had in de VIP te goed hebben gedaan aan champagne en hapjes) nog een match: Safina tegen Krajicek. Dat was tenminste Tennis! We hebben de match helaas niet kunnen uitkijken omdat we toch op een fatsoenlijk uur terug wilden zijn in de bungalow, maar we hebben ervan genoten. Alleen die Kim Clijsters-pop die we aan het einde allemaal kregen hadden ze beter achterwege gelaten: zo'n gedrocht! Als ik Kim was, ik deed de makers ervan een proces aan. De voeten zijn trouwens al afgebroken.
posted by Birgit @ 1:52 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home