Night of the Proms

Ik was tot vorig weekend in mijn leven 2x naar The Night of the Proms geweest: 1x in mijn studententijd en 1x toen ik nog maar pas bij Donna werkte. Nadien heb ik gezegd: nooit meer!

Ik hou er niet van dat jolige zatte studentengroepen met vlaggen staan zwaaien terwijl ze uit volle borst meebrullen met klassieke muziek.

Maar ja, zondag ontsnapte ik er niet aan. We hadden met Donna enkele relaties uit de filmindustrie uitgenodigd, en vermits ik hun contactpersoon bij Donna ben, moest ik er zeker zijn. Vriendin V was gelukkig bereid met mij mee te gaan. Totaal zonder verwachtingen kwamen we in het Sportpaleis aan. De VIP-ontvangst was alvast zéér verzorgd. De hapjes waren overvloedig en lekker, en de champagne vloeide à volonté. Goed begin! Toen begon de show, en tot mijn eigen verbazing moet ik toegeven dat ik hem geslaagd vond. Dit keer stonden er wel stoelen op het middenplein en geen zatte studentenverenigingen, dus dat viel voor mij ook al mee. Ik heb genoten van Chic, Soulsister, Macy Gray, vioolvirtuoos Roby Lakatos en pianist Liebrecht Van Bekkevoort. De enige die een beetje minder was, was Kid Creole met zijn Coconuts, maar voor de rest was dat dus dik ok. Ik heb op het einde zelfs staan meezingen met 'Land Of Hope And Glory', waar gaan we 't schrijven?

Macy Gray (foto) trad 3x op gedurende de show. De eerste keer met zeer krachtige stem en dito uitstraling, de tweede keer had ze precies al goed gedronken of gesnoven, en de derde keer dachten we dat ze het einde van haar nummer niet zou halen. Toen we na de show aan Sportpaleis-baas Jan Van Esbroeck vragen wat ze genomen had, beweerde hij bij hoog en bij laag dat ze helemaal niet dronken of stoned was, maar dat ze zich gewoon heel erg inleefde in haar nummers. Tja... we zullen het nooit zeker weten hè. Ze was alleszins een geval apart!