Ex-leesbeest

Ik was een leesbeest en een boekenworm, had heel de jeugdbibliotheek van voor naar achter gelezen en weer terug, zat in een kinderboekenjury en de jaarlijkse boekenbeurs overslaan zou een doodzonde geweest zijn.
Was dus. Want tijdens mijn studies Germaanse was het van moeten. Geen leuke zelfgekozen boeken, maar De Klassiekers, in het Engels en het Duits. James Joyce, Shakespeare, Goethe en Herman Hesse. Sommige waren best wel ok, andere eerder martelpraktijken. Maar het was vooral: tegen de klok lezen en zeer aandachtig zijn, want nadien volgde ook nog een verslag, paper of zelfs thesis.
Dé manier dus om iemands leeslust voorgoed, of in het beste geval voor een tijdje, weg te toveren.
De leeslust heeft mij intussen gelukkig teruggevonden, maar nu is er een ander probleem: van zodra ik een Goed Boek begin te lezen (en bij de Humo heb ik dat dus niét), begin ik in te dommelen. Het boek kan nog zo leuk, spannend of ontroerend zijn: ik begin te geeuwen en mijn oogleden worden loodzwaar.
Ik heb dat niet als ik televisie kijk, en dus vul ik mijn avonden met de man van Wendy, Achter de schermen van Miss Belgian Beauty en Dancing On Ice. Triestig hè ;-)