Alles of Niets: de eerste finale
Vrijdag was het zo ver: de eerste van 3 Alles of Niets-finales. We spelen deze wedstrijd nl 3 weken lang bij Donna, en elke week zetten we op vrijdag 2 vliegtuigen op het tarmac in Zaventem. De finalisten kiezen zelf in welk vliegtuig ze stappen. 1 vliegtuig stijgt op en vliegt naar een zonnige bestemming, het andere blijft aan de grond.
Het was een ingewikkelde organisatie, die finale! Daarbij kwam nog dat het eerste vliegtuig, naar Fuerteventura, al om 6u vertrok en alle finalisten dus om 2u 's nachts op de VRT moesten zijn. De collega's die mee hielpen om alles in goede banen te leiden en ik waren er al om 1u30. Onmenselijk vroeg!!! Als je dan nog weet dat je mee op reis gaat is dat niet zo erg, maar ik bleef dus thuis. Moe dat ik was... MOE! Maar goed, we moesten erdoor, en... 't is erg goed verlopen allemaal. Doordat ik thuis bleef stond ik wel in voor de opvang van de verliezers, diegenen die dus 'niets' hadden gewonnen. Ik heb nog niet vaak zulke teleurgestelde gezichten gezien. Ik dacht: wat doen wij die mensen toch aan?!
Ze wisten natuurlijk wel dat de kans dat ze alles of niks wonnen 50/50 was, maar toch. Iedereen hoopt tot de laatste seconde dat ie de juiste keuze gemaakt heeft. En als je dan ook nog in het midden van de nacht bent moeten opstaan, dan komt de klap extra hard aan hè. Ik kreeg zowaar medelijden met de arme drommels!
Nog 1 geluk: ze kunnen het volgende week nog eens proberen, en de week nadien nog eens, want we doen het nog 2 keer. Vrijdag 23 maart vertrekken we naar Tunesië (en dan mag ik mee, olé), en de week daarna naar de Costa del sol.
Het was een ingewikkelde organisatie, die finale! Daarbij kwam nog dat het eerste vliegtuig, naar Fuerteventura, al om 6u vertrok en alle finalisten dus om 2u 's nachts op de VRT moesten zijn. De collega's die mee hielpen om alles in goede banen te leiden en ik waren er al om 1u30. Onmenselijk vroeg!!! Als je dan nog weet dat je mee op reis gaat is dat niet zo erg, maar ik bleef dus thuis. Moe dat ik was... MOE! Maar goed, we moesten erdoor, en... 't is erg goed verlopen allemaal. Doordat ik thuis bleef stond ik wel in voor de opvang van de verliezers, diegenen die dus 'niets' hadden gewonnen. Ik heb nog niet vaak zulke teleurgestelde gezichten gezien. Ik dacht: wat doen wij die mensen toch aan?!
Ze wisten natuurlijk wel dat de kans dat ze alles of niks wonnen 50/50 was, maar toch. Iedereen hoopt tot de laatste seconde dat ie de juiste keuze gemaakt heeft. En als je dan ook nog in het midden van de nacht bent moeten opstaan, dan komt de klap extra hard aan hè. Ik kreeg zowaar medelijden met de arme drommels!
Nog 1 geluk: ze kunnen het volgende week nog eens proberen, en de week nadien nog eens, want we doen het nog 2 keer. Vrijdag 23 maart vertrekken we naar Tunesië (en dan mag ik mee, olé), en de week daarna naar de Costa del sol.
2 Comments:
At 12:19 PM,
Anonymous said…
Fijne dagen in Tunesië!
De reportage in De Rode Loper over het vertrek was leuk trouwens. :-)
At 11:45 AM,
Anonymous said…
Veel plezier ginder!
De vader van een klasgenoot van mijn zus heeft gisteren meegedaan en zit dus vrijdag in de finale! 'k Hoop voor hem dat hij het juiste balletje trekt en mee mag gaan naar Tunesië!
Post a Comment
<< Home