Ik ben een verwend nest

Gisteren naar Suikerrock geweest. Met een VIP-kaart. Daarin waren drankbonnen inbegrepen, gratis toegang tot de Grote Markt, tot de loge waar je een perfect uitzicht had op het podium, tot het VIP-café naast het podium, met een VIP-maaltijd van 4 gangen en natuurlijk VIP-parking met shuttle naar het festivalterrein.
Het enige waar we geen toegang toe hadden was de backstage waar de Donnastudio stond. Maar omdat we toch wel per se onze werkende collega's een hart onder de riem wilden steken, moesten we daar uiteraard ook binnen geraken.
Het is gelukt, en we hebben niet alleen de hele avond gratis gedronken, we hebben ook Walter Grootaers gesproken en Juanes en Craig David van zeer dichtbij gezien.
Voor minder doe ik het niet meer. Een mens raakt zo gewoon aan VIP-kaarten, dat ie arrogant wordt. Als ik geen gegarandeerde parkeerplaats heb vlak bij de place to be (of met shuttledienst) kom ik mijn kot al niet meer uit.
Ik wil mijn arrogantie wel een beetje verdedigen. Ik ben namelijk klein en als je met 1m60 tussen het 'gewone' publiek staat, dan zie je... niks. En dan is er aan zo'n optreden niet alleen niks aan, je wordt er ook super slecht gezind van én hebt pijnlijke voeten van een hele avond op je tenen te staan wiebelen.
Bovendien ben ik bij Donna verantwoordelijk voor acties en evenementen, en dus kijk ik graag op andere evenementen hoe ze het daar organiseren. Beetje stelen met de ogen, ideetjes opdoen en hopelijk met nog veel betere ideeën naar huis gaan!
En ik moet zeggen: Suikerrock was super georganiseerd!
Het was ook heel plezant om daar met de collega's te zijn, want er waren er wel wat: Kevin, Peter R, Maarten, Karine, Marc, Ann, Kristien, Benjamien, Robin, Hans en Dirk.
Tot op Marktrock!